Je schone kleren alvast in je tas, laarzen ernaast. Je lege bril ligt op het aanrecht.Het glas zorgvuldig afgespoeld, zonder krassen.

Je ruikt hem al bij het openen van de garagedeur. Daar staat je monster. Je maatje.

Altijd geef je een draai aan het achterwiel. De ketting kabbelt gehoorzaam over de teflon geleiders.Heerlijk. Even zitten en je ogen dicht. Morgen is het weer zover. Het is maar trainen, maar het gevoel is hetzelfde. Bonkend hart, altijd. Het is al laat, maar toch wil je hem nog even horen. Een kort gesprek voor het slapen gaan. Zelfs fluisteren geeft genoegdoening.

Je doet het licht uit en met de klink in je hand kijk je nog even om. ‘Welterusten’, zeg je zacht, zoals mensen met hun dieren praten. 80% voorbereiding en 20% rijden, het is het allemaal waard. Bijna onbeschrijflijk en voor leken onbegrijpelijk. Dat is jouw leven. Jouw gevoel. Het gevoel dat motorcross heet…