Een stukje geschiedenis...

Ik ben Ascagne, nu een jongeman van 45 met veel passie voor alles van hard gaat, snel gaat, bromt, gromt en herrie maakt terwijl het vooruit schiet. Ook eigenaar van Crosshelmen.nl

Het moet naar benzine ruiken het liefst, de geur die je niet uit kunt leggen maar als je hem ruikt dat je hart sneller gaan bonzen. Zelf snap ik vrienden van me niet, die op een fiets met te dunne bandjes erop uitgaan om vervolgens op eigen mankracht te trappen door het bos of op de weg. Dat kan makkelijker en vooral sneller.

Sowieso raar dat ze die dingen op de fiets trappers noemen, want als je ertegenaan trapt gebeurd er niets, duwers was een betere naam geweest.

De meest gestelde vraag aan Ascagne: Hoe ben je terecht gekomen in de motorcrossbranche?

Dat kan ik eenmaal niet kort beantwoorden dus ik ga voor de lange versie. Als klein jongetje was ik al verzot op alles wat snel ging en daarbij de nodige herrie maakte.

Aangezien mijn halve familie in het pittoreske Bakel wonen en 5 daarvan ooms waren en daarbij ook van alles hielden wat snel ging en herrie maakten was de link al snel gelegd. Kleine Ascagne was niet bang voor een schrammetje en schaafwondje, dus voorop op de tank van een Maico was een die tijd een feest. Ervan afvallen kwam niet in mijn kleine breintje op, het was de geur van de Maico's, de geur van uitlaatgassen, de smaak van benzine ( je kreeg ooit wat binnen nietwaar) en het ronken van de motor.

Op 3,5 jarige leeftijd kocht mijn vader een motortje, een 50 cctje, ik denk een Italjet maar oude beelden moeten nog worden teruggezocht. Ascagne was niet bang en destijds kon je niets terugdraaien, geen geknoei met dichtdraaien of knijpen, was ook niet nodig want het gas ging gewoon open, GAS OP DIE LOLLIE moet ik toen al gedacht hebben.

Er bestaat een anekdote waarin ik in een wei aan het crossen ben en er een ongeluk, een aanrijding plaats vind op de straat naast die wei door afgeleide automobilisten. Ook word er tijdens familiebijeenkomsten gepraat over een dag waarbij er zeer ijverig een crossbultje gemaakt word in de wei om daar de afloop te zien van een stunt waar Nitrocircus jaloers op zou zijn. Het lot bepaalde anders en kleine ik raakte per ongeluk de edele delen door een iets te hoge lancering. Mijn ooms waren duidelijk iets te enthousiast geworden door de gedachte mij te zien scrubben, zij waren bezig een talent klaar te stomen voor de toen nog niet bestaande X-Fighters klasse. Mijn woorden, natuurlijk nog iets hoger in octaaf en snikkend door de val waren "Ik ga nooit meer crossen" maar niets hield me tegen, we moesten elke paar dagen en het liefst elke dag naar Bakel gereden worden om op dag 50cctje te stappen. Aanstampen en gaan, hard, zo hard mogelijk!

Niet lang daarna reed mijn vader ook een blauwe maandag op een crosser, zijn talent was er niet en al snel werd er met een niet al te hoge snelheid een boom geraakt, einde van zijn crosscarrière en daarmee ook de mijne. Het hele handeltje werd verkocht onder het mom van "veel te gevaarlijk" en mijn geliefde snorrende 50cctje werd achterin een Mercedes 200D geladen en afgevoerd. Een zwarte dag in het leven van een jonge, heel jonge crosser. Einde van een crosscarrière.

Of toch niet? Het zeuren hield natuurlijk niet op de eerste maanden na het grote verlies maar "bij ons thuis" werd al snel duidelijk gemaakt dat mijn korte maar o zo fijne korte carrière als crosser afgelopen zou zijn. Ook het vervelende gedrag was ik schijnbaar destijds vertoonde hielp niet om mijn ouders ervan te overtuigen dat ik toch echt crosser moest worden. Mijn te drukke gedrag moest maar op een andere manier opgelost worden :)

Regelmatig werd ik op de crossbaan gespot als klein jongetje in het samenzijn met mijn ooms of ouders om naar crossen te kijken. Omdat veel van mijn ooms een vriendschappelijk band hadden met Kees van de Ven, ja de almachtige Kees van de Ven gingen we uiteraard helemaal uit ons dak als hij weer eens een wedstrijd won. Dat waren er veel, ik moet echter ook toegeven dat het ondernemersbloed toen al aanwezig was, vaak was ik meer bezig met het verzamelen van lege flesjes dan met de uitslag. Ik kan me herinneren dat destijds 5 of 10 cent de waarde was van het statiegeld, al snel 5 tot 10 gulden op zo'n hele dag. Als je dan als klein jongetje geen entree hoefde te betalen was dat al snel 100% winst.

Ergens eind jaren 70, of begin 80 kreeg een van mijn ooms lucht van een 50cctje wat te koop stond in Helmond, een trailmotortje, een Montesa. Mijn oom had me niets verteld en reed me naar Helmond, ergens langs het kanaal naar een loods met daarin tweedehands spullen. En daar stond hij, een Montesa, weliswaar een trial maar "what the heck" het was een motor en hij bromde. Mijn oom maakt een wheelie met het redelijk gare motortje, deze werd ingeladen en we vertrokken huiswaarts.

Het ding wilde niet, startte niet en weigerde bijna altijd. Maar als hij het deed, wat gaaf! Het ding had 2 versnellingen (hoge en lage gearing), je moest deze handmatig ergens onder het kleine tankje bedienen. Mijn zoektocht op Google leverde de hier onderstaande foto op, dat moet het ongeveer zijn geweest.

Helaas moesten we kort na de aankoop afscheid nemen van het dingetje want de onkosten werden te hoog, mijn ouders wilde er niet voor betalen en mijn oom werd nog eens aangesproken op zijn gedrag, gevaarlijk die dingen, niet meer doen!

Motorcross werd de rode draad door mijn leven zonder het toen nog te weten. In de jaren 80 ging ik samen met mijn ouders of ooms regelmatig op weg naar de Grand Prixs. Afstand was geen belemmering, zo werd er ook naar Italië en Zwitserland gereden met een gehuurd campertje. Dr. Pepper was destijds populair kan ik me herinneren, heel Bakel liep in Dr. Pepper kleding, Kees van de Ven werd gesponsord en Bakel kleurde in Dr. Pepper kleuren. In de kroeg dronk je bier of Dr. Pepper, wie om Cola vroeg kreeg de vriendelijke wind van voren van Dries Swinkels, een van de grote bazen van Bavaria en dus Dr. Pepper.

Ik de jaren daarna werd het stil, heel stil. Motorcross speelde geen rol meer in mijn omgeving, mijn familie crosste niet meer. Als ik dan weer eens met motorcross of crossmotoren in contact werd gebracht door een gelukkig samenloop van omstandigheden dan begon mijn bloed toch wel weer een beetje te kruipen, Ik rook weer de benzinelucht en ik hoorde dan achterin mijn hoofd weer het geknetter van de 2 Takt motoren. Ja, sorry maar toch mijn favoriete geluid, liefst zonder fancy HGS demper, hoe harder hoe beter. Helaas is het er nooit meer van gekomen, niet de juiste tijd, geen geld, een niet toestemmende moeder of partner, het is een van die dingen die zoveel mensen ervaren in hun leven. Ooit nog houdt het me kort even bezig hoe goed ik zou kunnen zijn geweest als ik door was gegaan met crossen, wat zou er van me geworden zijn? Schrik had ik immers niet, ooit hou ik me voor dat ik best een goeie geweest zou kunnen zijn, maar natuurlijk gebaseerd op helemaal niets...

De KTM GS350, het verhaal over een gare motor.

In 2000 ongeveer kocht ik een oude KTM GS350 want het bloed kroop nog steeds waar het niet gaan kon. Deze wat later bleek uiterst gare machine werd gekocht in Asten voor 1850 toen nog Guldens, Florijnen wel te verstaan. Mij werd verzekerd dat er niet mee gecrosst was maar alleen op de weg gereden, uiteraard was de zuiger 4 uur oud en had de motor ontzettend veel nieuwe onderdelen  die je vooral NIET kon zien van de buitenkant. Toen nog goedgelovig ging ik met het apparaat naar huis, het ding werd aangestampt en hij liep.

Hij liep, daar was ook alles mee gezegd, al pruttelend en stond een proefritje maken. Mijn moeder stond te wuiven dat ik rustig aan moest doen, ik verzekerde haar dat ik dat zou doen, ik kon niet anders, het ding liep op 0,5 cilinders. Zo vertrok ik, met spijkerbroek, shirt en een leren jas, ik reed Enduro!!! Nou ja ik reed, daar was alles mee gezegd. Na het proefritje was 1 ding me duidelijk geworden, hij was niet goed, niet helemaal fijn afgesteld. Tenminste dat wilde ik geloven, het was een nachtmerrie, met mijn laatste 1850 gulden had ik iets gekocht waar ik direct daarna spijt van had. Na wat prutsen had ik hem best goed aan de praat en er werden nog enkele ritjes gedaan, verder dan 5 km durfde ik niet, bang dat het wit/groene monster me in de steek zou laten. Op een gegeven moment had ik het gaspedaal gevonden en warempel het ding begon te steigeren, zelf ik z'n 3 ging dat ding vrolijk omhoog aan de voorkant. Super! dacht ik nog voordat ik na deze explosie in de remmen moest en alles weigerde, de achterkant begon te zwiepen (uitbreken op z'n Nederlands) toen ik fors op het pedaaltje trapte omdat de voorrem hendel ook al niet veel respons gaf. Bleek geworden van het avontuur ging ik huiswaarts en beloofde mijn moeder dat het ding compleet veilig was en dat ze zich nergens druk over hoefde te maken. Ze riep nog even "ja want ik weet wel hoe dat bij jou gaat" ik wuifde weer en duwde het ding met geblokkeerd remmen naar binnen. Met mijn geringe technische kennis kon ik wel inschatten dat er van alles niet goed was. Gek ook dat er op de banden stond te lezen "OFFROAD USE ONLY" want de eigenaar had me immers beloofd dat er niet mee was gecrosst, ik denk toch dat ikzelf alle waarschuwingen die konden bevestigen dat deze Enduromotor wel op de crossbaan geweest in de wind had geslagen en compleet genegeerd omdat ik de "crosser" toch wel wilde.

Een van mijn ooms, vroeger zelf in het bezit van meerdere Maico's moest maar eens komen kijken en zijn oordeel vellen over mijn nieuwste aankoop. Hij keek het ding aan en zuchtte, riep enkele keren jaja en ik hoopte direct dat zijn nieuws niet al teveel geld ging kosten. Het tegendeel was waar, een lijstje werd opgemaakt:

Versleten achterbrug bussen, lagers versleten, keerringen kapot voorpoten, etc het lijstje vertoond nogal vaak het woord versleten. Ik vond het nodig maar eens te beginnen met de achtervering, dat vond ik het meest logisch omdat het ding zo bokte. De broer van Kees van de Ven heeft toen een revisie uitgevoerd, punt 1 van velen was opgelost. Ik rekende de "schade" af en ging huiswaarts. Een korte blik op mijn bankrekening, nog verschoten van de revisie leerde me al snel dat ik het einde van de lijst niet zou gaan halen. Een korte navraag naar de kosten van nieuwe koppelingsplaten bevestigde dit feit, helaas mocht het niet zo zijn. Ook dit avontuur werd enigzins vroeg in de kiem gesmoord, de motor stond stil, er moest maar geld komen om het ding verder op te knappen maar door allerlei onvoorziene omstandigheden kwam het er weer niet van. Er moest opnieuw verzekering worden afgesloten of hij moest weer geschorst worden toen ik me besefte dat het weer niet zo zou zijn, ik had weer eens iets gekocht. Een andere oom van me was misschien wel gecharmeerd van het ding en bood geld, te weinig natuurlijk maar genoeg om hem te laten gaan. Mopperend nam ik afscheid maar mijn oom verzekerde me dat als hij klaar was dat ik er eens een ritje op mocht maken. Nou ja dat was dan het beste wat de GS350 en ik nog zou kunnen gaan beleven, achteraf bleek van niet maar daar kom ik nog op terug.

De GS350 werd technisch in orde gemaakt

De KTM GS 350 werd naar de "oom van de Maico's" gebracht want die had WEL verstand van techniek, na een periode van ca. 1,5 jaar was de motor technisch in orde, de lijst was afgewerkt. Mijn oom heeft slechts enkele ritjes gedaan op het gedeeltelijk gereviseerde ding alvorens het ook bij hem in de schuur belandde. Na enkele jaren vond een vriend van hem het een leuk idee om het ding mee te nemen op avontuur. De nog steeds aanwezige "" OFFROAD USE ONLY" werden opgepompt en de KTM werd opnieuw aangestampt. Een paar keer stampen, bij benadering en het ding liep "meteen" na ca. 36 pogingen. De KTM werd meegnomen en er werd beloofd dat er goed op gepast zou worden. Daarmee was de KTM uit de familie en stond na een jaar natuurlijk ook bij hem weg te rotten? Nee dat is niet het goeie woord, de KTM stond te wachten totdat de volgende zich voordeed, daarover later meer.

In 2008 ben ik na 9 jaar een ICT bedrijf te hebben en nog steeds runde, mezelf gaan verdiepen in Internet Marketing. In het kort destijds, via Google en ander toen nog vrij onbekende andere kanalen producten te gaan verkopen voor klanten. Ik startte met enkele klanten waarvoor ik de marketing deed, al snel snapte ik dat webshops booming gingen worden. De gedachte was dat als ik marketing zou gaan doen voor webshops, dat ik dan op z'n minst zelf ook een webshop moest hebben. Wat ga je dan toch verkopen dacht ik, ik liep dagen te peinzen. Het moest een product worden waar geen steker aan zat, dat was duidelijk. Ik was het terechte gezeur van mensen waarvan hun computer of programma's het niet deden meer dan zat, nee het mocht geen elektronica of zoiets worden, daar had ik mijn buik van vol.

Maar wat dan? Motoren, kleding?

Motorkleding werd al wat verkocht op internet, een zoektocht van enkele avonden leverde wel 1 bijzonder weinig gepromoot product op. CROSSHELMEN!!!! Bijna niemand verkocht crosshelmen, bijna niemand want er was er 1 of misschien waren er 2 die Airoh crosshelmen verkochten. Mijn zoektocht ging onverminderd door en al snel raakte ik weer in de ban van de motorcross en alles wat eraan vast hing, letterlijk maar ook figuurlijk. Een korte zoekopdracht leerde me dat er in de hele wereld ontzettend veel merken crosshelmen te koop waren maar dat eigenlijk niemand online zich had gespecialiseerd in deze branche. Via een site werd een domeinnaam gezocht en binnen enkele minuten stond CROSSHELMEN.NL geregistreerd.

Mijn vriendin zat op de bank TV te kijken en ik zei, ik denk dat ik een goed idee heb voor een online shop. Ik legde alles uit en vertelde haar dat ik me ging specialiseren in Crosshelmen. Waarop ze zei, Crosshelmen? Zijn dat de helmen voor crossers? Ja, inderdaad zei ik iets verbaasd, dat zijn helmen voor crossers, motorcrossers, bikkels, harde knoken, echte mannen die niet bang zijn om te vallen, mannen die benen,armen en polsen breken. Mannen en jongens die zand eten, zweet drinken en olie zien als body lotion. Echte mannen en jongens die op weg zijn een echte amn te worden. Die crossers.

Dezelfde avond nog begon ik met de bouw van mijn eerste webshop, ik had immers eind jaren 90 al eens een aanzet gemaakt tot het bouwen van een webshop (toen nog veel te ingewikkeld). De precieze datum van livegang weet ik niet meer maar ik dacht 2 Juli 2009, Crosshelmen.nl was geboren.

Nu bijna 8 jaar verder zijn we doorgaans met 3 of 4 man bezig om dagelijks ons assortiment aan te vullen,en onze klanten blij te maken met al het moois wat er te koop is op motorcrosskleding gebied.

Samen met Jordy en 1 of 2 stagelopers die doorgaans graag 2 periodes voor ons willen werken, werken we met passie voor de motorcross en de producten die daarbij horen.

Jordy verzameld spullen en loopt dagelijks enkele keren met een karretje richting het magazijn, langs de KTM GS350 die ik onlangs van mijn oom terugkocht na 14 Jaar.

Helaas staat het ding stof te vangen, hij is nog niet helemaal goed, te wachten op betere tijden. Hopenlijk komt het nog ooit zover....

Tot die tijd, veel plezier tijdens het shoppen op onze webshop!